Καλλίθηρο (Σέκλιζα) η έδρα του δήμου Ιτάμου που δεν είναι έδρα αγροτικού Ιατρείου.Περιφερειακό ιατρείο στην έδρα του δήμου.

 

     Ο ορεινός-ημιορεινός Δήμος Ιτάμου με πληθυσμό που πλησιάζει τους 5000 κατοίκους  βρίσκεται στα νότια του νομού Καρδίτσας  και έχει ως έδρα του το χωριό Καλλίθηρο (Σέκλιζα). Στο  δήμο ανήκουν  οκτώ δημοτικά διαμερίσματα (Κοινότητες) και οι οικισμοί αυτών:  το Καλλίθηρο, το Αμπελικό, ο Αμάραντος (με τον οικισμό Κούτσουρο), το Καροπλέσι (με τους οικισμούς Αγ. Αγάθη, Ανθηρό, Γιαννουσαίικα και Κουκκαίικα), η Καστανιά (με τους οικισμούς Μούχα και Κουτσοπάπουλος), το  Καταφύγι, η Νεράιδα (με τους οικισμούς Μεγαλάκος και Σαραντάπορο),  και η Ραχούλα (με τους οικισμούς Παλαιοζογλόπι, Ζωγρί και Ίταμο).

   Τα παραπάνω δημοτικά διαμερίσματα και οι οικισμοί αυτών εξυπηρετούνται από  4 αγροτικά ιατρεία : α) από το αγροτικό ιατρείο  της Ραχούλας, β)  από το αγροτικό ιατρείο της Καστανιάς, γ) από το αγροτικό ιατρείο του Καροπλεσίου και δ)  από το αγροτικό ιατρείο της Νεράιδας.  Η  έδρα του δήμου, το Καλλίθηρο  (η Σέκλιζα ) και το Αμπελικό καλύπτονται από το αγροτικό ιατρείο του Ρούσσου, δημοτικού διαμερίσματος του δήμου Καρδίτσας.  

Λόγω κοινωνικών, γεωγραφικών, συγκοινωνιακών και οικιστικών  συνθηκών τα αγροτικά ιατρεία της Καστανιάς  και  της  Νεράιδας θεωρούνται ως "άγονα" με συνεχή 24ωρη παρουσία  αγροτικού ιατρού. Οι παραπάνω ιδιαίτερες συνθήκες  επικρατούν και στο δημοτικό διαμέρισμα του Καροπλεσίου με τους οικισμούς του Αγ. Αγάθη, Ανθηρό, Γιαννουσαίικα και Κουκκαίικα,  γεγονός που καθιστά αναγκαίο  τον ορισμό  και αυτού του αγροτικού ιατρείου ως "άγονο".  

    Από την άλλη μεριά, η λειτουργία ενός αγροτικού ιατρείου χωρίς τη στοιχειώδη υποδομή ενός (μοντέρνου) ιατρείου  αποτελεί ντροπή και «όνειδος» για τους κατοίκους, ιδιαίτερα για τους ηλικιωμένους. Στις σύγχρονες κοινωνίες το δικαίωμα των πολιτών στην υγεία είναι αδιαπραγμάτευτο και αυτονόητη υποχρέωση της πολιτείας. Στην περίπτωση μάλιστα της ορεινής Ελλάδας, με την  ιδιαιτερότητα και με τους δεδομένους περιορισμούς στην Δευτεροβάθμια φροντίδα υγείας, το ζήτημα δεν αφορά απλά την ποιότητα ζωής, αλλά συχνά την ίδια τη ζωή των κατοίκων του ορεινού όγκου.

H Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να δει τα ζητήματα υγείας ως δική της άμεση υπόθεση. Οφείλει να διεκδικήσει και τελικά να βελτιώσει τους υγειονομικούς χώρους που είναι αναγκαίοι για τη στοιχειώδη περίθαλψη των δημοτών της. Τα αγροτικά ιατρεία της ανήκουν γι αυτό πρέπει να φροντίσει να τα εξοπλίσει με τα στοιχειώδη και απαραίτητα. Ένα ιατρείο με κλιματισμό, θέρμανση και χώρο υποδοχής, εξοπλισμένο με εξεταστική κλίνη,   πιεσόμετρο,  φορητό καρδιογράφο (με δυνατότητα μεταφοράς για την εξυπηρέτηση απομακρυσμένων, αναξιοπαθούντων κατοίκων), διαφανοσκόπιο, φιάλη οξυγόνου, πρόχειρο φαρμακείο και κλίβανο αποστείρωσης με τα απαραίτητα εργαλεία για μικροχειρουργικές επεμβάσεις, δεν αποτελεί πολυτέλεια. Αποτελεί την ελάχιστη, αυτονόητη υποδομή. Επισης, την  υπόθεση της αναβάθμισης των ιατρείων  πρέπει να πάρουν στα χέρια τους  και οι ίδιοι οι κάτοικοι συγκροτώντας επιτροπές αναβάθμισης,  οι οποίες πέραν των διαφόρων ενεργειών προς τους αρμόδιες υπηρεσίες και φορείς,  θα  αναλάβουν να συγκεντρώσουν προσφορές - δωρεές με σκοπό τον εκσυγχρονισμό των αγροτικών τους ιατρείων.

Η έδρα του δήμου,  το Καλλίθηρο  (η Σέκλιζα) ο πιο ζωντανός οργανισμός του δήμου, με μόνιμους  κατοίκους, που υπερβαίνουν   το μισό του μόνιμου πληθυσμού  ολοκλήρου του δήμου,  αφενός  δεν  αποτελεί  έδρα  αγροτικού ιατρείου, αφετέρου  καλύπτεται  υγειονομικά  με αγροτικό ιατρό για μερικές ώρες μόνο μια φορά την εβδομάδα. Και ευτυχώς που είναι κοντά το Νοσοκομείο Καρδίτσας, γιατί η  κατάσταση  αυτή που επικρατεί, προκαλεί έντονο προβληματισμό και ανησυχία στους  κατοίκους της Σέκλιζας, εγκυμονεί  κινδύνους όσον αφορά την υγεία των, ενώ παράλληλα δημιουργεί και πρόσθετα προβλήματα ταλαιπωρίας όπως μετάβαση στο Νοσοκομείο Καρδίτσας για συνταγογράφηση βιβλιαρίων, για υποτυπώδεις και προληπτικές εξετάσεις, τις οποίες είναι σε θέση να πραγματοποιούν και οι αγροτικοί ιατροί, κλπ.

«H Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας μέσα στα πλαίσια του ΕΣΥ εξυπηρετείται από ένα πλέγμα υγειονομικών σχηματισμών, όπως είναι τα αγροτικά ιατρεία, τα περιφερειακά ιατρεία, τα Κέντρα Υγείας Αγροτικού Τύπου και τελευταία τα Κέντρα Υγείας Αστικού Τύπου. Σήμερα, την ώρα που το υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης ανακοινώνει την καθιέρωση του οικογενειακού ιατρού, τα θέματα για την αξιολόγηση της ποιότητας των υπηρεσιών υγείας  των αγροτικών ιατρείων και γενικά της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας τίθενται σε υψηλή προτεραιότητα.

Έτσι, λοιπόν, ένα «Περιφερειακό Ιατρείο» στην έδρα του δήμου Ιτάμου, στο Καλλίθηρο (στη Σέκλιζα), με μόνιμο, διορισμένο  γενικό  ή παθολόγο γιατρό, επιφορτισμένο  επιπλέον με διοικητικές αρμοδιότητες, που θα έχει υπό την ευθύνη του την εύρυθμη λειτουργία των 4 αγροτικών ιατρείων του Δήμου και την κοινωνική υπηρεσία «βοήθεια στο σπίτι», θα μπορούσε  να αντιστοιχιστεί με το οικογενειακό ιατρείο (γιατρό) των αστικών περιοχών και να παρέχει σωστή πρωτοβάθμια περίθαλψη, εξυπηρετώντας όλους τους κατοίκους του δήμου. Αν και το θέμα της ποιότητας της υγείας στη χώρα μας  ουσιαστικά δεν έχει ενταχθεί μέχρι σήμερα ως συστατικό στοιχείο στο Ελληνικό Σύστημα Υγείας, το προαναφερθέν πρότυπο θα μπορούσε να αποτελέσει Υγειονομικό Σχηματισμό Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης όλων των μη αστικών δήμων της Ελλάδας.

   Μια τέτοια προσέγγιση θα βελτιώσει την ποιότητα της  Κοινωνικής και Οικογενειακής Ιατρικής στη περιφέρεια, θα αναβαθμίσει τις υπηρεσίες που παρέχουν τα αγροτικά ιατρεία στη χώρα μας,  προάγοντας το επίπεδο υγείας και βοηθώντας έτσι την αποκέντρωση και τη παραμονή συνανθρώπων μας στην ελληνική ύπαιθρο.